باکی فعله‌لرینه

بو چرخ فلک ترسینه دوران ائدیر ایندی!

فعله ده اؤزون داخل انسان ائدیر ایندی!

اولماز بو کی، هر امره دخالت ائده فعله،

دولت‌لی اولان یئرده جسارت ائده فعله،

آسوده نفس چکمگه حالت ائده فعله،

یا این کی حقوق اوسته عداوت ائده فعله،

بو چرخ فلک ترسینه دوران ائدیر ایندی!

فعله ده اؤزون داخل انسان ائدیر ایندی!

فعله، منه بیر سؤیله، نه‌دن حرمتین اولسون؟

آخر نه سبب سؤز دئمگه قدرتین اولسون؟

ال چک، بالا، دولت‌لی‌لره خدمتین اولسون،

آز– چوخ سنه وئردیکلرینه منتین اولسون،

بو چرخ فلک ترسینه دوران ائدیر ایندی!

فعله ده اؤزون داخل انسان ائدیر ایندی!

دولت‌لی آماندیر، اؤزونو سالما بلایه!

فعله سؤزی حق اولسادا، باخما او صدایه،

یول وئرمه نفس چکمگه هرگز فقرایه!

اؤز شأنینی پوچ ائیله‌مه هر بی سر و پایه!

بو چرخ فلک ترسینه دوران ائدیر ایندی!

فعله ده اؤزون داخل انسان ائدیر ایندی!

آلدانما، فقیرین اولاماز عقلی، ذکاسی،

چون یوخدور اونون سن کیمی پاکیزه لباسی،

یوخ ثروتی، یوخ دولتی، یوخ شالی، عباسی،

وار کهنه چوخاسی، دخی بیر تکجه قباسی،

بو چرخ فلک ترسینه دوران ائدیر ایندی!

فعله ده اؤزون داخل انسان ائدیر ایندی!  

ایسترسن اگر اولماغا آسوده جهاندا،

تا اولمیاسان غملره آلوده جهاندا،

فعله اوزونه باخما بو بیهوده جهاندا،

اؤز فکرینی چک، اول دخی فرسوده جهاندا

بو چرخ فلک ترسینه دوران ائدیر ایندی!

فعله ده اؤزون داخل انسان ائدیر ایندی!  

گؤر ملتی‌نین دردینی، آختارما دواسین!

ال چکمه یتیمین باشینا، کسمه صداسین،

زنهار، قویوب دهرده بیر خیر بناسین،

یاد ائیلمه، شاد ائیله مه ملت فقراسین...

بو چرخ فلک ترسینه دوران ائدیر ایندی!

فعله ده اؤزون داخل انسان ائدیر ایندی!

شاعر: مرحوم میرزه علی‌اکبر صابر

اندکی بنشین

می‌رود اکبر که از جان بگذرد

وز سرش در راه ایمان بگذرد

می‌رود کز جان شیرینش کنون

در ره احیای قرآن بگذرد

سوز خواهد تا کسی از جان خود

اندر این صحرای سوزان بگذرد

رهسپار کوی عشق و عاشقی

باید از وادی عرفان بگذرد

عاشق آن باشد که از بهر وصال

از سر و سامان و از جان بگذرد

عاشق آن باشد که اندر بحر عشق

زورق جانش ز طوفان بگذرد

گفت لیلا: ای صفای عمر من!

عمر من مگذار نالان بگذرد

صبر دست آموز بابای تو است

می‌تواند از تو آسان بگذرد

من ولی نتوانم آخر مادرم

جان که نتواند ز جانان بگذرد

«میروی و گریه می‌آید مرا

اندکی بنشین که باران بگذرد»

سوی «بابک» یک نظر کافیست کو

ذره وش از مهر رخشان بگذرد

شاعر: افشین بابک

آیینه شکسته

تا در کنار پیکر اکبر، حسین نشست

آیینه‌ی شکسته‌ی خود را نگاه کرد

خورشید، خاک بر سر خود ریخت ای عجب

تا یک نظر به صورت گلگون ماه کرد

گفت: اکبرم تو اشبه جدم پیمبری

با دادنت خدا شب غم را پگاه کرد

اما فغان ز دست ستم‌های روزگار

باد بلا وزید و گلم را تباه کرد

این خنجری که خورده به پیشانی‌ات علی

چون طرّه‌ی تو روز مرا هم سیاه کرد

مردن مراست ای پسر نوجوان من

گویا که تیر پیک اجل اشتباه کرد

این میوه‌ی دلم، پسرم، جور دشمنان

از من ترا گرفت و مرا بی پناه کرد

«بابک» بیا و همچو گدایی به ره نشین

باشد که سوی تو نگهی پادشاه کرد

شاعر: افشین بابک

در اوصاف امام حسین(ع)

یا حسین! وجودوندن ماسوی شرفلندی

عرشه گیتدی قنداقون نه سما شرفلندی

***

جبرئیل که قنداقون قالخزوب گوگه ساری

نار قهره یانمیشدی فطرسون قنادلاری

چون سنی شفیع ایتدی رحمه گئتدی قهّاری

شامل اولدی حقّینده لطف حضرت باری

گییدی خلعت رحمت مبتلا شرفلندی

سرّ کنتُ کنزاً سن، مظهر العجایب سن

کیم سنه دییر مغلوب، سن اوزون که غالب سن

ختم الانبیا اوغلی، خاتم المصائب سن

اهل فهمه ظاهرسن، اهل جهله غایب سن

هر اورکده گورسنسون سن اورا شرفلندی

بیر ندائیلن اهل عالمی ملول ایتدون

اِنّی وجهیَ لله سرّینی قبول ایتدون

نفس مطمئن حکمین حقّدن وصول ایتدون

سگّزینده ذیحجّون کعبه‌دن عدول ایتدون

دهم محرّمده کربلا شرفلندی

تربتونده معبودون قویدی اوزگه خاصیّت

گلدی سندن اظهاره اوندا خارق‌العادت

اخذ ایدوب او تربتدن چوخ مریضلر صحّت

حائرنده هر کیمسه حقدن ایستسه حاجت

قرب ربّ‌العزتده اول دعا شرفلندی

بو مقاموه سوز یوخ، ناظر قیامت سن

نسل آدمه الحق مایه‌ی شرافت سن

دینون اوستونه آچدون پرچم حمایت سن

چوخ آغیر تکالیفه ایلدون کفالت سن

ابتداده خلق اولدون انتها شرفلندی

ای محمّدون روحی وی علینون آرامی

خنجر آلتدا جان ویردون روحه گتدون اسلامی

گزدون آهنین نی ده شهر کوفه و شامی

اگلنوب اوجا یرده نشر قیلدون احکامی

دین عالم آرای مصطفی شرفلندی

سن ستون قائم سن عرش حیّ و رحمانه

آیه آیه زینت سن محکمات قرآنه

رونق و صفا ویردون خاندان ایمانه

وقت که قدم قویدون خاکدان ویرانه

هم فنا شرفلندی هم بقا شرفلندی

هر یره داموب قانون سجده‌گاه اولوب خلقه

تربتون مصلّی‌ده تکیه‌گاه الوب خلقه

آفرین همین قانه خیرخواه اولوب خلقه

گوی طاعت عشقون قبله‌گاه اولوب خلقه

یرده گوگده عشّاقون جابجا شرفلندی

ذوالجناحدن اهل کین سنی یخان وقته

عرش اعظمون اوسته قاتلون چیخان وقته

حسرتیله تلّ اوستن زینبون باخان وقته

گل بوغازوون قانی تپراقا آخان وقته

خاک کربلا مثل کیمیا شرفلندی

عالم الستی‌ده محتوی دو پیمانون

اوچ گئجه گونوز قالسون چولده نعش عریانون

اولمادی ویرن غسلون، غسلون اولدی اوز قانون

جسموه کفن اولدی قوملاری بیابانون

بوریاده دفن اولدون بوریا شرفلندی

نیزه‌دن دامان قانون قیمتین خدا ویردی

یدّی باب جنّات عدنی خون بها ویردی

ساکنین جنّاته رتبه‌ی عُلی ویردی

بیربیرینه حوری‌لر دست مرحبا ویردی

کایناته فخر ایتدی خون بها شرفلندی

ای خلاصه‌ی ایجاد وی چکیده‌ی خلقت

یحیوی یازار وصفون با تفاخر خدمت

ایلیوب قاپوندان چوخ استفاده‌ی عزّت

ووردی فکرینه آدون سکّه‌ی شرافیّت

رایج اولدی اشعاری خلق آرا شرفلندی

شاعر: استاد یحیوی، تاج‌الشعرا

در تعریف ماتم حضرت سیدالشهدا(ع)

خوف ایله او گوندن دورا تابوت قاپوندا

ماشین بِلاچرخ بِلاصوت قاپوندا

عریان ایده‌لر نعشوی پوزقون بدنیله

تابوته سوار ایلیه‌لر آغ کفنیله

گئتدون ائله‌که قبره پر و بال شکسته

قویدون سارالان رنگی قرا تپراقون اوسته

گور تحفه وارون قورخما ملائک قوناقوندور

اوّل گجه اول قبر سنون طوی اطاقوندور

بدتردی بو دنیا بیزه زندان بلادن

بیر پنجره‌دور قبر بو دنیای فنادن

وقتی که آچیلدی گوروکور صحنه‌ی گلزار

دوشدی ائله که پرده گوررسن که نلر وار

قرآنیده تعریف اولونان روضه‌ی جنّت

بیر باغیدی والله ئوزی وئرمیش اونا زینت

گوردی علمادن بیری رؤیاده حبیبی

گلزار جنان جنت الاعلاده حبیبی

عرض ایلدی قربان سنه ای پیر توانا

الله سنی خوشبخت ائلیوب هر ایکی دنیا

سن عمری جوانلوقدا نه عزّتله کئچیرتدون

وقتی که قوجالدون نه بیوک رتبیه یتدون

عالم سنه حسرت چکر ای پیر خجسته

جان وئردون حسین ابن علینون دیزی اوسته

روحیم سنه قربان اولا قربان حسیـن‌سن

قبرون نه گوزل یرده‌دی دربان حسین‌سن

بو تختیده تاجون بو جنان بو زر و زیور

قلبونده واروندور گنه بیر حسرت دیگر

بیر عمده غمیم وار دئدی پایانه یتیشمز

بو جنّت الاعلانیده وئرسم اله دوشمز

آیا ندی ایکاش دئدی رجعت ائدیدوم

جنّاتی قویوب عالم دنیایه گئدیدوم

هر یرده که ماتم قورولور نام حسینه

ساخلالا عزا شیعه‌لر اول سرور دینه

حاضر اولام اول بزمه ائدم گوز یاشی جاری

دنیاده اولام منده حسین تعزیه‌داری

دنیانون اگرچه غمی چوخ محنتی چوخدور

افسوس که جنّتده حسین ماتمی یوخدور

طوبا ندی حورا ندی یا سایه‌ی اشجار

کوثر ندی یا جنّت و من تحت الانهار

جنّات او یردور قورولور مجلس ماتم

حاضردی بو مجلسده یقین حضرت خاتم

یثربده بیری اوغلونا طوی مجلسی قوردی

گلدی او طویا سید سجادی چاغوردی

حضرت دئدی عذر ایستیورم دوت منی معذور

من یاسلیام اولماز طویا گلمک منه مقدور

بیر آه چکوب قالخدی شراره اوره‌گیندن

طوی صاحبی یالواردی یاپیشدی اتگیندن

عرض ایلدی ای زاده‌ی پیغمبر خاتم

سن گلمیه‌سن طوی اولاجاق بیزلره ماتم

حضرت دئدی گلم ولی چوخ اولما مکدّر

دعوت ائله اوّل طویا گلسون علی اکبر

طوی صاحبی مایوس دایاندی قباقندا

اکبر دئدی جنّتده یاتوب طوی اطاقیندا

حضرت دئدی سهو ایلمه البته گللر

حتی عموم عباس گلر هم علی اکبر

دعوت ائله بیر مرثیه‌خوان اول طویا گلسون

تا اینکه همین طویدا حسین آدی دیلسون

هر یرده حسین ماتمی وار وار علی اکبر

حتی گلر اول بزمه بابام ساقی کوثر

ترک ائتدی بهشتی ائله‌که حضرت آدم

قان آغلادی قرخ ایل الی قوینوندا دمادم

قرخ ایل دولانوب آغلادی تا جانه یتیشدی

بیر قورخولی محنتلی بیابانه یتیشدی

باخدی او بیابانه اولوب قلبی شکسته

گوردی ائله بیل غم توکولور قوملارون اوسته

حیرتله دئدی وای بو نه عالمدی خدایا

آیا بو نه محنت بو نجه غمدی خدایا

تپراقی هواسی بو چولون غمدی سراسر

گویا بو بیابانیده ماتمدی سراسر

قصد ائتدی قاچا غم بورودی قلبی سخلدی

توقّوشدی ایاق بارماقی بیر داشه یخلدی

باش پارچالانوب اوز گوزی قانیله بَلندی

قویدی یوزونی تپراقون اوسته سَرَلندی

قانلی یوزی تپراقیده با حالت دلگیر

مندن دئدی ربی گنه باش وئردی نه تقصیر

جبریل امین نازل اولوب قیلدی سلامی

قالخزدی باشین آدمه وئردی بو پیامی

دوز کئچمه بو چولدن که بو چول دشت بلادور

آرامگه پادشه کرب و بلادور

بیر یردی بو یر خون خدایه باتاجاقدور

بو غملی بیاباندا حسینیم یاتاجاقدور

توک گوزلرینین یاشینی چک ناله‌ی جانکاه

تا آغلا حسینه سنه رحم ایلسون الله

ذکر اولدی حسین آدی یوزون قویدی زمینه

عرض ایلدی الله منی عفو ایله حسینه

آخدی نچه قطره گوزونون یاشی توکولدی

رحمت قلمی لوح گنهکاره چکیلدی

شعر از: دیوان تجلی مرحوم منعم اردبیلی

آرزوی قبر شش گوشه

گوگلوم گنه‌ده غفلتی القانیله دولدی

عباس مزاری گوزومه جلوه‌گر اولدی

اولدی نظریمده ایکی گلدسته مجسم

گوردوم ورولوب گنبده بیر قرمزی پرچم

گوردوم نجه که قرمزینی بُهتیده قالدیم!

پرچم نیه بس قرمزیدور من خبر آلدیم؟

آخر بو جواندور دئدی سرداری حسینون

فرمانده لشگردی علمداری حسینون

ناحق توکولن تپراقا یتمیش ایکی قاندور

سرکرده‌سی یتمیش ایکی جانون بو جواندور

اول وقتی‌که بو ئولدی حسینون ایشی دوندی

عطشان بالالار آغلادی سعداوغلی سوئوندی

ناحق یره ئولدوردوله بو تشنه جوانی

پرچم اودی که قرمزیدور یرده‌دی قانی

بو قان قالاجاق محشره ای قان آلان الله

آلدی نجه آلدی امان الله امان الله

شمرون گوز آخوب روحی بدندن اوزولنده

آلدی او قانی اوستونه داشلار دوزولنده

هر کیمسه اوزاقدور دئسه که روز قیامت

سهو ایلوری قالدی نچه گون یا نچه ساعت

قرآن دیَن رُعبیلی دیوان عدالت

جان چخدی بدندن نجه که قوپدی قیامت

سعداوغلی دئدی یوخدی ئولوم یوخدی قیامت

امر ائتدی ورون آتلاروزا نعل بو ساعت

گوزلر قزاروب قولّاری چمراق آتا میندی

من نعش حسینی قاتارام تپراقا ایندی

ابله کیشی فکر ائتمدی بیهوده دانشدی

قاندی گوره‌سن یا یوزی تپراقه قاریشدی

فکر ایلمدی نوریله ظلمات باریشماز

کیم حقه طرف دوز گئده تپراقه قاریشماز

قالخز اوت ایچیندن باشوی ای ایوی ویران

باخ گور نجه دربار حسین اولدی چراغان

باخ گور نه چراغانیدی درباری حسینون

مبهوت ائلیوب عالمی گلزاری حسینون

داش قاشدی تماماً در و دیواری حسینون

الان دولانور باشینه زواری حسینون

افسوس ‌بو ایل ‌بیزلره ‌بخت ‌ائتمدی یاری

آغوشه آلاق بیزده او شش‌گوشه مزاری

ای شیعه‌لرون قانه باتان تشنه امامی

زوارلرون واردی سنه عرض سلامی

شش گوشه‌لی قبرونده چراغانوه قربان

گلدسته‌لره طاقوه ایوانوه قربان

حق اوسته او ناحق توکولن قانوه قربان

قان صاحبینه جانوه جانانوه قربان

یتمیش‌ایکی‌ لشگر الی ‌قانلی یوزی قانلی

نهر اوسته او غیرتلی نگهبانوه قربان

اول تازه جوان که طوی اطاقینده یاتوبدور

آغ سقّل حبیبه قوجا دربانوه قربان

نورسته جوان که یوزی قانلی ایاقوندا

سینونده یاتان خرداجا قربانوه قربان

شعر از: دیوان تجلی مرحوم منعم اردبیلی

مناجات

الهی دوقوز امامون آتاسی حرمتینه

سنون یولوندا او سایسیز یاراسی حرمتینه

او وقت حرمتینه یاندی دل دوداق قورودی

چوخور یره یخیلاندا اجل تری بورودی

او وقته رحم ائله یا ربی سینمیز قالخار

اجل تری سارالان رنگه آلنمزدان آخار

او وقته رحم ائله یا ربّی قلبیمیز چوبالار

دولاندیرولا بدن یرده رو به قبله قالار

او وقته رحم ائله سن یا رحیم یا الله

دیک که اشهد ان لا اله الا الله

او وقته رحم ائله یا ربّی حالیمیز قاریشار

جان ایستیور چخا چخماز بدن دوروب چالیشار

او وقته رحم ائله یا ربّی دیل آغزدا یانار

ایاق سوور ایکی گوز باغلانوب نفس دایانار

او وقته رحم ائله ایودن کنار ائدللـه بیزی

قویالا مغسلون اوسته سویالا نعشیمیزی

او وقته رحم ائله الله بدن کفن بورونور

بدنله یوخدی ایشیم روحیچون نلر گورونور

او وقته رحم ائله الله به حق آیه‌ی نور

چکر حسابه بیزی رشوه آلمیان مامور

او وقته رحم ائله الله قویولدی قبره بدن

او وقته رحم ائله الله آچیلدی بند کفن

او وقته رحم ائله یا ربّی باغلانوب گوزومیز

قویولدی تپراقا تپراقه دگمین یوزومیز

سنی قسم وئرورم بی کفن قالان بدنه

نصیب ائله بو قرا کوینگیم کفندی منه

نولا دونوب باخاسان «منعمه» ئولنده حسین‌جان

سویوق تری اجلون آلنیما گلنده حسین‌جان

شاعر: منعم اردبیلی(دیوان تجلّی)

باده، بیر یئرده

دون اولدوم ذؤق مئی‌دن ائیله کیم، اوفتاده بیر یئرده

اؤزوم بیر یئرده دوشدوم، مست قالدیم، باده بیر یئرده

بساطِ مئی‌ده سوز یوخ‌کی، دئییرلر، حال اولور آمما

«اولا گر باده بیر یئرده، نگارِ ساده بیر یئرده»

ینه، زاهید، اقلاً بیر صفا وار، سُفره‌ی مئی‌ده

نه گوسترمیش کدورت‌دن سوای سجاده، بیر یئرده؟

آلیبدیر کؤنلومی، حیرتده‌یه‌م کی، گؤزلرین فکری

نئجه بیر صید اولوب قسمت، ایکی صیّاده بیر یئرده

اسیری من کیمی مینلرجه وار، اول سروِ رعنانین

نه بیر دم اؤلدورور، نه ائیله‌ییر آزاده، بیر یئرده

منیم بو داغلار کی، سینه مه، اول لاله رخ چکمیش

که هرگز ائتمه‌میش شیرین، اونی فرهاده بیر یئرده

مقام و شأنین ایسترسه‌ن، اوجالسین «واحد» عالمده

چالیش تا خدمت ائت، تکمیل اولان اوُستاده بیر یئرده

شاعر: علی آقا واحد

چم خم ائلر

کیمده واردیر گؤزلیم، سنده اولان جاذبه‌لر

سنه دنیاده مگر، عاشق اولان‌دا، غم ائلر؟

بسدیر اولدورمه‌یه جکسن، گؤزلیم دنیانی

هر اوزی گؤیچک اولاندا، بوقدر چم خم ائلر

اینجیمه گؤزیاشیم، آخسا سنی گؤردوکده گولوم

گول آچیل‌دیکده باهار فصلی بولود شبنم ائلر

ناز و غمزه‌ن، یئریشین، شوخ باخئشین، عالم‌دیر

بیرده زولفون اوزه توکسؤن اودا بیر عالم ائلر

حیف سن، گزمه یاراشماز سنه بیگانه‌ایله

او آچیب سرّینی دونیایه سنی، محرم ائلر

«واحدم» عمریمی من عشقیله صرف ایله‌میشم

عشق یا اؤلدورر آخر منی یا، آدم ائلر

شاعر: علی آقا واحد

بیر دلبریم اولسا

اؤلمزدیم اگر سن کیمی بیر، دلبریم اولسا

بیر آفت جان، شوخ ملک، منظریم اولسا

هر گون دولانیب باشینا، قربان سنه اول‌لام

پروانه صفت، اوُچماقا، بال و پریم اولسا

دنیاده سئویننم بوتون عاشیقلر ایچینده

آهولری، مجنون ائلییه‌ن، گؤزلریم اولسا

شؤق‌ایله نثار ائیلرم، هر بیر قدمینده

دریا قدری الده، دُور و گؤهریم اولسا

کویینده منه قوی نه بیلیر، ائیله‌سین اغیار

البته جزاسین چکر «آللاه کریم» اولسا

بیگانییه من، بیر بئله منّت می ائدردیم؟

کونلوم کیمی بیر یار وفا پروریم اولسا

«واحد» دئمه‌رم دردیمی من باشقا نگاره

یاریم بیلیر عشقینده نه درد و سریم اولسا!

شاعر: علی آقا واحد

دریای محیط

دریای محیط جوشه گلدی

کون‌ایله مکان خروشه گلدی

سرّ ازل اولدی آشکارا

عارف نئجه ائیله‌سون مدارا

هر ذرّه گونش‌دن اولدی ظاهر

توپراغه سجود قیلدی طاهر

نقاش بیلیندی نقش ایچینده

لعل اولدی عیان بدخش ایچینده

آجی سو شراب کوثر اولدی

هر زهر نبات شکّر اولدی

تریاک مزاجی توتدی آغو

لؤلؤی مدوّر اولدی دارو

کلّ یئر و گوگ حق اولدی مطلق

سؤیلر دف و چنگ و نی انا الحق

معشوق‌ایله عاشق اولدی بیر ذات

محو اولدی وجود نفی و اثبات

هر قطره محیط اعظم اولدی

هر ذره مسیح و مریم اولدی

تاش و کسک اولدی ورد نسرین

فرهاد ایله خسرو اولدی شیرین

مسجود ایله ساجد اولدی واحد

مسجود حقیقی اولدی ساجد

ایمان‌ایله کفر بیر شی اولدی

تاتلوایله آجی بیر می اولدی

شرکت آرادان گتوردی وحدت

وحدت‌دن آچیلدی باب رحمت

جان‌ایله تن اولدی بیر حقیقت

بیریکدی شریعت و طریقت

اشیا ایکی لیکدن اولدی خالی

باقی احد اولدی لایزالی

ای طالب اگر دگیلسن اعمی

گؤر وعده‌ی کلّ من علیها

رفع اولدی حجاب ماسوی الله

القدرة و البقاء لله

غیر اولدی حجاب و وجه قالدی

بحر اولدی شوُکیم، بو بحره دالدی

گر آچوق ایسه بصیرتین باخ

گؤر سنده حقی و گئتمه ایراق

چون مؤمنه، مومن اولدی مرآت

مرآتونه باخ، اوندا گؤر ذات

بیل سن سنی کیم نه جسم و جان‌سان

مقصود وجود کن فکان‌سان

هر کیمسه کیم، اسریدی می‌دن

حیّ ابد اولدی ذات حی‌دن

نفسین تانیدی، بیلدی ربیّ

توحید یولوندا اکدی حبّی

ای حقدن ایراغ اولان عزازیل

گر دیو دگیلسن، آدمی بیل

آدمده تجلّی قیلدی الله

قیل آدمه سجده اولما گمراه

شیطان لعینه اویما زینهار

اونون سؤزونه اینانما ای یار

چالیندی قیامتین نفیری

ای ساغیر ائشیتمدین صفیری

حشرین گونی گلدی، اویخودان دور

اینانماز ایسن گؤزونی آچ گؤر

اویخودان اویان کی محشر اولدی

گؤر نئجه زمانه پر شر اولدی

نشر اولدی، اویان، قورولدی میزان

حشر اولدی، اینان، بیلیندی یزدان

چون محرم قل کفی دگیلسن

بیگانه‌سن آشنا دگیلسن

هر کیمسه که تانیدی بو جانی

بیر ذرّه‌یه سایمادی جهانی

یئردن چیقا گلدی دابة الارض

اوش وصف‌نی ائیله‌دیم سنه عرض

هم خاتم و اوش الیمده فرمان

یعنی کی منم بو گون سلیمان

موسی منم، اول عصا الیمده

حقدن ازلی قیلیچ بئلیمده

مشرک‌دن ائدر موحدی فرق

ایوای اونا کیم، ایشی اولا زرق

خلقون آلینه باسار عصایی

یعنی که بیلین بو استوایی

نیچون‌که، بو استواده در حق

اول مالک ملک وحی مطلق

حق‌دن بو صراط مستقیمی

بیل‌سن که بودور حق‌ین نعیمی

هم جنت و حور و هم لقادیر

رحمان‌ایله عرش استوادیر

گر سن کئچه‌سن بو استوادن

آزاد اولاسان قامو بلادن

یوزون بو جهت‌دن اولدی بیضا

من فضل الهنا تعالی

فضل ایستر ایسن حقیقته وار

سعی ائیله بو ایشه، قالما زینهار

الفاظ نسیمی گؤر نه جان‌دیر

دریای محیط کن فکان‌دیر

بو بحره دالیب دورور نسیمی

یعنی ندیر اول زرایله سیمی

شاعر: عمادالدین نسیمی

بیلمه‌یه جکسن!

عشقین ائله‌سه عالمی قان، بیلمه‌یه جکسن!

یوز دفعه دئسه‌م، مطلبی قان، بیلمه‌یه جکسن!

باخ سینه مه، مین یاره ووروب تیرِ نگاهین

افسوس کی، ای قاشی کمان، بیلمه‌یه جکسن

آخر کی قوجالتدی منی، درِد و غم عشقین

پیر اولماسان، ای تازه جوان، بیلمه‌یه جکسن

بی‌مهرسن، عالمده، رُخِ آلینا حسرت

وئرسه‌م‌ده اگر هیجرده جان، بیلمه‌یه جکسن

مجنون کیمی، زنجیرِ سرِ زولفینه باغلی

اولسام داخی، رسوای جهان، بیلمه‌یه جکسن

توتسام، گؤزه‌لیم، دامنینی، اینجیمه منده‌ن

نیلیم کی، دئسم گئتمه، دایان، بیلمه‌یه جکسن

کویوندا گؤزوم یاشینی، یوز یول ستمیندن

ائتسه‌م یوزه، ای سرو روان، بیلمه‌یه جکسن

سرّ لبینی دیلده نهان ساخلادیم ائلدن

فاش اولمایا، بو رازِ نهان، بیلمه‌یه جکسن

شؤق دهنین «واحدی» محو ائیله‌سه هر گاه

اوندان یئنه بیر نام نشان، بیلمه‌یه جکسن

شاعیر: علی آقا واحد

هوشیار دولانسین

قویما گؤزه‌لیم، کویینه اغیار دولانسین

انصاف‌می، گولزاری گلیب، خار دولانسین؟

راضی ده‌گیلم اؤزگه اولا محرم وصلین

گولزار بهشتی نه‌یه کفّار دولانسین؟

کؤنلوم قوشو دائم دولانیر، شؤقِ روخونله

البته گرک، کعبه‌نی زوّار دولانسین

اکراه ائله‌مه قامتینه زولف دولاشسا

سرو اوستونه، بو رسمدی، شاه مار دولانسین

رحم ائت، گونیمی ائیله‌مه زولفون کیمی قاره

قویما اوزونه طرّه‌ی طرار دولانسین

سالدی منی پیوسته قاشین فکرینه، ظالم!

دائم بئله قوی چرخ جفاکار دولانسین

مخمور گؤزون فیکری ائدیب عالمی بیهوش

واحد نئجه بو شؤق‌ایله هوشیار دولانسین؟

شاعیر: علی آقا واحد

به مناسبت: روز ملی شعر و ادب ایران

روز 27 شهریور سال 1367، روز خاموشی استاد شهریار، شهریار سخن ایران و آذربایجان است. شاعری که شعر ترکی "حیدربابایه سلام"اش به بیش از 90 زبان زنده دنیا ترجمه شده است، و از این منظر است که استاد شهریار شناخته شده‌ترین شاعر آذربایجانی در دنیا است.

در سال 1381 به پیشنهاد نمایندگان مجلس شورای اسلامی و تصویب شورای انقلاب فرهنگی، به پاس گرامیداشت یاد و خاطره استاد شهریار و تحکیم مودّت و دوستی بین اقوام و اقشار مختلف جامعه، روز بیست و هفتم شهریور ماه، "روز ملّی شعر و ادب ایران " نامگذاری شد.

این نامگذاری بجا، استاد شهریار را به سمبل دوستی و اخوت بین ملل و اقوام کشور و به عنوان نماد و نماینده بارز ادب و فرهنگ ایران تبدیل کرده است. روحش شاد باد!

رعناسی‌سان؟

سوئیله ای گول، هانسی باغین، سن گولِ رعناسی‌سان؟

هانسی گلزارِ بهشتین، سروی سن، طوُباسی‌سان؟

آچما زولفون عطریله بیهوش ائدرسن عالمی

چونکی سن دشتِ خطانین، عنبرِ ساراسی‌سان

نازنین جانان گؤزه‌للر، قارشی دُورماز روُیینه

جمله سیندن سن گؤزه‌ل‌سن، هامی‌نین اعلاسی‌سان

باغبانین کیملر اولموش؟ گؤزلرین حئیرانی‌یام

سن مگر گلزارِ حُسنون نرگس شهلاسی‌سان؟

گؤرمه‌یینجه گول اوزون، جسمیمده قالماز طاقتیم

روحی‌سان گویا، بو مسکین عاشیقین، اعضاسی‌سان

من کیمی مینلرجه مجنونلار، اسیروندیر سنین

سؤیله یاریم، دوغرو سؤیله، سن کیمین لیلاسی‌سان

اینجیمه‌ز، «واحد»، او گول آه و فغانیندان سنین

سن گؤزه‌للر باغی‌نین بیر بولبولِ شیداسی‌سان

شعر: علی آقا واحد