پیمان شکن

هر عهد که با چشم دل‌انگیز تو بستم

امشب همه را چون سر زلف تو، شکستم

فریاد زنان،‌ ناله‌کنان عربده جویان

زنجیر ز پای دل دیوانه گسستم

جز دل‌سیهی فتنه‌گری، هیچ ندیدم

چندان که به چشمان سیاهت نگرستم

دوشیزه‌ی سرزنده‌ی عشق و هوسم را

در گور نهفتم به عزایش بنشستم

می خوردم و مستی ز حد افزودم و، آنگاه

پیمان تو ببریدم و پیمانه شکستم

عشقت ز دل خون شده‌ام دست نمی‌شست

من کشتمش امروز بدین عذر که مستم

در پای کشم از سر آشفتگی و خشم

روزی اگر افتد دل سخت تو به دستم

سیمین بهبهانی