کلاه نرگس

مباد عمر در این آرزو تباه کنم

که بی‌رقیب به رویت دمی نگاه کنم

تو دور از منی ای نازنین من، بگذار

به یاد چشم تو این نامه را سیاه کنم

نیم چو پرتو مهتاب تا نخوانده، ‌شبی

به کنج خواب‌گهت جست‌وجوی راه کنم

ز عمر،‌ صحبت اهل دلی‌ست حاصل من

درین محاسبه، حاشا که اشتباه کنم

به غیر دوست که نازش به عالمی ارزد

نیاز پیش کسی گر برم، گناه کنم

خمیده پشت،‌ چو نرگس،‌ نمی‌توانم زیست

درین امید که از تاج زر کلاه کنم

نخفت دیده‌ی سیمین ز تاب دوری دوست

به صدق دعویش ای شب! تو را گواه کنم

سیمین بهبهانی