شمع جمع

ای نازنین! نگاه روان‌پرور تو کو؟

وان خنده‌ی ز عشق پیام‌آور تو کو؟

ای آسمان تیره که اینسان گرفته‌ای

بنما به من که ماه تو کو؟ اختر تو کو؟

‌ای سایه گستر سر من، ‌ای همای عشق

از پا فتاده‌ای ز چه؟ بال و پر تو کو؟

ای دل که سوختی به بر جمع، چون سپند

مجمر تو را کجا شد و خاکستر تو کو؟

آخر نه جایگاه سرت بود سینه‌ام؟

سر بر کدام سینه نهادی سر تو کو؟

ناز از چه کرده‌ای، چو نیازت به لطف ماست؟

آخر بگو که یار ز من بهتر تو کو

سودای عشق بود و گذشتیم ما ز جان

اما گذشت این دل سوداگر تو کو؟

صدها گره فتاده به زلف و به کار من

دست گره‌گشای نوازش‌گر تو کو؟

سیمین! درخت عشق شدی لیک سوختی

اما کسی نگفت که خاکستر تو کو؟

سیمین بهبهانی