محرم آمد

محرم آمد و آفاق مات و محزون شد

غبار محنت ایام تاب گردون شد

به جامه‌هاى سیه کودکان کو دیدم

دلم به یاد اسیران کربلا خون شد

از این مبارزه بشکفت خاندان على

چنانکه نسل پلید امیه مرهون شد

بنى‌امیه و آن دستگاه فرعونى

همان فسانه فرعون و گنج قارون شد

ولى حسین علمدار عشق و آزادى

لقب گرفت و شهنشاه ربع مسکون شد

چون نیک مى‌نگرى زنده آن شهیدانند

و گرنه هر بشرى زاد و مرد و مدفون شد

کنون مقابل ایشان بود زیارتگاه

کدام زنده به این افتخار مقرون شد

سر و تنى که رسول خدایش مى‌بوسید

به زیر سمّ ستوران خداى من چون شد

به خیمه‌گاه امامت چنان زدند آتش

که آهوان حرم سر به دشت و هامون شد

رسید نوبت زینب که شیرزاد علیست

جهان به حیرت از این سربلند خاتون شد

به دوش پرچم آتش گرفته اسلام

به کاخ ابن زیاد و یزید ملعون شد

حسین غافله با خود نبرد بى‌تدبیر

که غرق حکمت او فکرت فلاطون شد

تو شهریار به مضمون بلنددار سخن

هر آن سخن که جهانگیر شد به مضمون شد

شهریار