یکیست

پیش ما سوختگان مسجد و میخانه یکیست

حرم و دیر یکی، سبحه و پیمانه یکیست

این همه جنگ و جدل حاصل کوته نظری است

گر نظر پاک کنی کعبه و بتخانه یکیست

هر کسی قصه ی شوقش به زبانی گوید

چون نکو می نگرم حاصل افسانه یکیست

این همه قصه ز غوغای گرفتاران است

ورنه از روز ازل دام یکی، دانه یکیست

ره هر کس به فسونی زده آن شوخ ار نه

گریه ی نیم شب و خنده ی مستانه یکیست

گر ز من پرسی از آن لطف که من می دانم

آشنا بر در این خانه و بیگانه یکیست

هیچ غم نیست که نسبت به جنونم دادند

بهر این یک دو نفس عاقل و دیوانه یکیست

عشق آتش بود و خانه خرابی دارد

پیش آتش دل شمع و پر پروانه یکیست

گر به صحرای جنونت ببرد عشق، عماد

بی وفائیّ و وفاداری جانانه یکیست

عماد خراسانی