قورخورام!

پای پیاده دوشورم چوللره،

خار مغیلان گورورم، قورخمورام

سیر ائدیرم بر و بیابان‌لاری،

غول بیابان گورورم، قورخمورام

گاه اولورام بحرده زورق‌نشین،

دالغالی طوفان گََورورم، قورخمورام

گه چیخیرام ساحله هر یاندا مین،

وحشی غران گورورم، قورخمورام

گاه شفق تک دوشورم داغلارا،

یانقیلی وولقان گورورم، قورخمورام

گه انیرم سایه تک اورمان‌لارا،

ییرتیجی حیوان گورورم، قورخمورام

اوزقویورام گاه نیستان‌لارا،

بیر سوری آسلان گورورم، قورخمورام

مقبره‌لیکده ائله‌رم گه مکان،

قبرده خورتدان گورورم، قورخمورام

منزل اولور گه منه ویرانه‌لر،

جن گورورم، جان گورورم، قورخمورام

بو کره‌ی ارض‌ده من مختصر،

مختلف الوان گورورم، قورخمورام

خارجی ملکونده‌ده حتی گزیب،

چوخ تحف انسان گورورم، قورخمورام

لیک بو قورخمازلیق‌ایله، دوغروسی!

آی داداش، واللهی، باللهی، تاللهی!

هاردا مسلمان گورورم، قورخورام

بی‌سبب قورخمئیورام وجهی وار:

نیله‌ییم آخر بو یوخ اولموشلارین

فیکرینی قان- قان گورورم، قورخورام

قورخورام، قورخورام، قورخورام! ...

شاعر: مرحوم میرزه علی‌اکبر صابر

باکی فعله‌لرینه

بو چرخ فلک ترسینه دوران ائدیر ایندی!

فعله ده اؤزون داخل انسان ائدیر ایندی!

اولماز بو کی، هر امره دخالت ائده فعله،

دولت‌لی اولان یئرده جسارت ائده فعله،

آسوده نفس چکمگه حالت ائده فعله،

یا این کی حقوق اوسته عداوت ائده فعله،

بو چرخ فلک ترسینه دوران ائدیر ایندی!

فعله ده اؤزون داخل انسان ائدیر ایندی!

فعله، منه بیر سؤیله، نه‌دن حرمتین اولسون؟

آخر نه سبب سؤز دئمگه قدرتین اولسون؟

ال چک، بالا، دولت‌لی‌لره خدمتین اولسون،

آز– چوخ سنه وئردیکلرینه منتین اولسون،

بو چرخ فلک ترسینه دوران ائدیر ایندی!

فعله ده اؤزون داخل انسان ائدیر ایندی!

دولت‌لی آماندیر، اؤزونو سالما بلایه!

فعله سؤزی حق اولسادا، باخما او صدایه،

یول وئرمه نفس چکمگه هرگز فقرایه!

اؤز شأنینی پوچ ائیله‌مه هر بی سر و پایه!

بو چرخ فلک ترسینه دوران ائدیر ایندی!

فعله ده اؤزون داخل انسان ائدیر ایندی!

آلدانما، فقیرین اولاماز عقلی، ذکاسی،

چون یوخدور اونون سن کیمی پاکیزه لباسی،

یوخ ثروتی، یوخ دولتی، یوخ شالی، عباسی،

وار کهنه چوخاسی، دخی بیر تکجه قباسی،

بو چرخ فلک ترسینه دوران ائدیر ایندی!

فعله ده اؤزون داخل انسان ائدیر ایندی!  

ایسترسن اگر اولماغا آسوده جهاندا،

تا اولمیاسان غملره آلوده جهاندا،

فعله اوزونه باخما بو بیهوده جهاندا،

اؤز فکرینی چک، اول دخی فرسوده جهاندا

بو چرخ فلک ترسینه دوران ائدیر ایندی!

فعله ده اؤزون داخل انسان ائدیر ایندی!  

گؤر ملتی‌نین دردینی، آختارما دواسین!

ال چکمه یتیمین باشینا، کسمه صداسین،

زنهار، قویوب دهرده بیر خیر بناسین،

یاد ائیلمه، شاد ائیله مه ملت فقراسین...

بو چرخ فلک ترسینه دوران ائدیر ایندی!

فعله ده اؤزون داخل انسان ائدیر ایندی!

شاعر: مرحوم میرزه علی‌اکبر صابر

هدیه روز غدیر استاد شهریار

یا علی نام تو بردم نه غمی ماند و نه همّی

بابی انت و امـّی

گوئیا هیچ نه همی به دلم بوده نه غمّی

بابی انت و امّـی

تو که از مرگ و حیات این همه فخری و مباهات

علی ای قبله حاجات

گوئی آن دزد شقی، تیغ نیالوده به سمّــی

بابی انت و امّـی

گوئی آن فاجعه دشت بلا هیچ نبوده است

در این غم نگشوده است

سینه هیچ شهیـدی نخراشیـده به سُمّی

بابی انـت و امّـی

حق اگر جلوه با وجه اَتم کرده در انسان

کان نه سهل است و نه آسان

به خود حق کـه تو آن جلوه با وجه اتمـّی

بابی انت و امّـی

منکر عید غدیر خم و آن خطبه و تنزیل

کر و کور است و عزازیل

با کر و کور چه عید و چه غدیری و چه خمّی

بابی انت و امـّی

در تولا هم اگر سهو ولایت، چه سفاهت؟

اف بر این شم فقاهت

بی ولای علی و آل چه فقهی و چه شمّی

بابی انت و امـّی

تو کم و کیف جهانی و به کمبود تو دنیا

از ثری تا بـه ثریا

شر و شور است و دگر هیچ، نه کیفی و نه کمّی

بابی انت و امّـی

آدمی، جامع جمعیت و موجود اتم است

گر به معنای اعم است

تو بهین مظهر انسان، بـه معنای اعمی

بابی انت و امـّی

چون بود آدم کامل غرض از خلقت آدم

پس به ذریّه آدم

جز شما مهد نبوت نبود چیز مهمّی

بابی انت و امّـی

عاشق توست که مستوجب مدح است و معظّم

منکرت مستحق ذم

وز تو بیگانه نیرزد نه به مدحی نه بذمّی

بابی انت و امّـی

بی تو ای شیر خدا سبحه و دستار مسلمان

شده بازیچه‌ی شیطان

این چه بوزینه که سرها همه را بسته به دمّی

بابی انت و امّـی

لشکر کفر اگر موج زند بر همه دنیا

همه طوفان همه دریا

چه کند با تو که چون صخره صمّا و اصمّی

بابی انت و امّـی

یا علی! خواهمت آن شعشعه‌ی تیغ زر افشان

هم بدو کفر سر افشان

بایدم این لمعان دیده، ندانم به چه لمّی

بابی انت و امّـی

شاعر: مرحوم استاد شهریار

یا علی نام تو بردم نه غمی ماند و نه همّی

بابی انت و امـّی

گوئیا هیچ نه همی به دلم بوده نه غمّی

بابی انت و امّـی

تو که از مرگ و حیات این همه فخری و مباهات

علی ای قبله حاجات

گوئی آن دزد شقی، تیغ نیالوده به سمّــی

بابی انت و امّـی

گوئی آن فاجعه دشت بلا هیچ نبوده است

در این غم نگشوده است

سینه هیچ شهیـدی نخراشیـده به سُمّی

بابی انـت و امّـی

حق اگر جلوه با وجه اَتم کرده در انسان

کان نه سهل است و نه آسان

به خود حق کـه تو آن جلوه با وجه اتمـّی

بابی انت و امّـی

منکر عید غدیر خم و آن خطبه و تنزیل

کر و کور است و عزازیل

با کر و کور چه عید و چه غدیری و چه خمّی

بابی انت و امـّی

در تولا هم اگر سهو ولایت، چه سفاهت؟

اف بر این شم فقاهت

بی ولای علی و آل چه فقهی و چه شمّی

بابی انت و امـّی

تو کم و کیف جهانی و به کمبود تو دنیا

از ثری تا بـه ثریا

شر و شور است و دگر هیچ، نه کیفی و نه کمّی

بابی انت و امّـی

آدمی، جامع جمعیت و موجود اتم است

گر به معنای اعم است

تو بهین مظهر انسان، بـه معنای اعمی

بابی انت و امـّی

چون بود آدم کامل غرض از خلقت آدم

پس به ذریّه آدم

جز شما مهد نبوت نبود چیز مهمّی

بابی انت و امّـی

عاشق توست که مستوجب مدح است و معظّم

منکرت مستحق ذم

وز تو بیگانه نیرزد نه به مدحی نه بذمّی

بابی انت و امّـی

بی تو ای شیر خدا سبحه و دستار مسلمان

شده بازیچه‌ی شیطان

این چه بوزینه که سرها همه را بسته به دمّی

بابی انت و امّـی

لشکر کفر اگر موج زند بر همه دنیا

همه طوفان همه دریا

چه کند با تو که چون صخره صمّا و اصمّی

بابی انت و امّـی

یا علی! خواهمت آن شعشعه‌ی تیغ زر افشان

هم بدو کفر سر افشان

بایدم این لمعان دیده، ندانم به چه لمّی

بابی انت و امّـی

شاعر: مرحوم استاد شهریار