نامه‌ای که نیامد

نداد مژده‌ی دیدار نامه‌ای که نیامد

و من هنوز نگاهم بر آن کبوتر قاصد

که بال‌های سپیدش بود چو ابر بیابان

فروغ گرم و پر از مهر نامه‌ای که نیامد

چراغ خلوت من شد شبان سرد زمستان

ز نامه‌ای که نیامد بسی ترانه شنیدم

چو ریخت نغمه‌ی نرم پرندگان بهاری

به شاخ و برگ درختان.

نوشته‌اند دلیران حماسه‌های قرون را

بر آن پرند زر اندود نامه‌ای که نیامد

ز شهر صبح فروزان.

پیام فتح بزرگی است نامه‌ای که نیامد

و من هنوز نگاهم بر آن کبوتر قاصد

که آید از سفر دور

بی‌قرار و شتابان

شاعر: ژاله اصفهانی