ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |
گنج غمیم و در دل ویرانهی خودیم
لب تر نکردهایم ز جام و سبوی کس
جاوید مست جرعه و پیمانهی خودیم
با غم نشستهایم به تدبیر عقل خویش
ما آشنا به دشمن و بیگانهی خودیم
بس در گشودهایم، چه دشمن، چه دوست را
ما قفل بی گشاد در خانهی خودیم
شیرین نکردهایم لب از گفت و گوی کس
لبها به زهر شستهی افسانهی خودیم
گاهی فریب توبه و گاهی فساد زرق
بازیچهی طبیعت طفلانهی خودیم
غیرت روا نداشت که برقع برافکنیم
تا جمله بنگرند که جانانهی خودیم
عرفی برو، تهیهی افسون مکن که ما
صید فریب دام خود و دانهی خودیم
شاعر: عرفی شیرازی