نیلوفر آبی

کاش من هم، همچو یاران، عشق یاری داشتم

خاطری می‌خواستم یا خواستاری داشتم

تا کشد زیبا رخی بر چهره‌ام دستی ز مهر،

کاش، چون آیینه، بر صورت غباری داشتم

ای که گفتی انتظار از مرگ جان‌فرساتر است!

کاش جان می‌دادم اما انتظاری داشتم

شاخه‌ی عمرم نشد پر گل که چیند دوستی

لاجرم از بهر دشمن کاش خاری داشتم

خسته و آزرده‌ام، از خود گریزم نیست، کاش

حالت از خود گریزِ چشمه ساری داشتم

نغمه‌ی سر داده در کوهم، به خود برگشته‌ام

که به سوی غیر خود راه فراری داشتم،

محنت و رنج خزان این گونه جان‌فرسا نبود

گر نشاطی در دل از عیش بهاری داشتم

تکیه کردم بر محبت، همچو نیلوفر بر آب

اعتبار از پایه‌ی بی‌اعتباری داشتم

پای بند کس نبودم، پای بندم کس نبود

چون نسیم از گلشن گیتی گذاری داشتم

آه، سیمین! حاصلم زین سوختن افسرده است

همچو اخگر دولت ناپایداری داشتم!...

سیمین بهبهانی